به گزارش چاپ و نشر به نقل از نوش آنلاین، تا سال ۱۸۹۴ کوکاکولا به‌صورت لیوانی به فروش می‌رسید تا اینکه یک تاجر اهل «می‌سی‌سی‌پی» به نام «شوزف بیدن‌هارن» در کارخانه خود کوکاکولا را درون بطری ریخت و دوجین از بطری‌هایش را برای آسا گریس کندلر (Asa Griggs Candler) -تاجر گرجستانی، به یکی از سهامداران بزرگ این نوشابه تبدیل شد، با شیوه بازاریابی منحصربه‌فرد او این نوشابه محبوب در قالب بطری‌های اختصاصی توزیع شد، اما کندلر از نتیجه کار خوشش نیامد و خیلی سریع بطری‌ها را بازگرداند.
در سال ۱۸۹۹ بار دیگر دو وکیل اهل چاتانوگا در ایالت تنسی به نام‌های «بنجامین آف توماس» و «شوزف بی وایتهد» از کندلر امتیاز انحصاری بطری کردن و فروختن نوشابه‌ها در سراسر آمریکا را درخواست کرد و پیشنهاد داد هر بطری نوشابه کوکاکولا را به قیمت تنها یک دلار به فروش برسانند اما این مرتبه نیز کندلر با مخالفت خود از این پیشرفت قابل‌توجه خودداری کرد. امروزه شرکت کوکاکولا وشیدنی غنی‌شده خود را برای مشتریان سراسر جهان تأمین می‌کند و بعضی از این مشتریان رستوران‌هایی هستند و مانند داروخانه‌هایی که در ابتدا نوشابه‌ها را می‌فروختند، ارائه می‌کنند درحالی‌که گروه دیگر مشتریان شرکت‌های بطری‌سازی هستند که در کارخانه خود آب کربنات دار به نوشابه اضافه می‌کنند و آن را برای فروش در فروشگاه‌ها درون بطری می‌ریزند.
توماس و وایتهد کار خود را با افتتاح کارگاه‌های بطری‌سازی آغاز کردند اما به‌زودی دریافتند راه‌های بهتر و سریع‌تری برای عرضه کوکاکولا در سراسر کشور وجود دارد در این خصوص آن‌ها با شخص دیگری شریک شدند و سه‌نفری کشور را به ۳ منطقه تقسیم‌بندی کرده و شروع به فروش امتیاز بطری نوشابه به واحدهای محلی کردند.
این حرکت درواقع میزان سرمایه موردنیاز آن‌ها را کاهش می‌داد زیرا هر سرمایه‌گذار محلی برای رشد و توسعه کارش از پول خود استفاده می‌کرد. از سوی دیگر دانش محلی و تعهد به کسب‌وکار را در بین آن‌ها به کار می‌گرفت که دستیابی به آن از راه‌های دیگر بسیار مشکل بود. با این رویکرد اولین بطری‌ساز نماینده کوکاکولا در سال ۱۹۰۰ کار خود را آغاز کرد و تا سال ۱۹۰۹ چهارصد کارخانه بطری‌سازی کوکاکولا در کشور مشغول به کار بودند.
