شرکت تهران ماشین ابزار TMC؛ امروزه رکود اقتصادی مسئله‌ای است که بر تمام صنایع و بازارها سایه افکنده؛ همچنین عدم اطمینان از آینده نیز مزید بر علت شده تا نه‌تنها ورود سرمایه خارجی را به‌شدت کاهش دهد، بلکه سرمایه‌های داخلی را نیز به حاشیه براند. باید توجه داشت این برداشت از بازار باعث می‌شود روند توسعه متوقف شود.
عمادالدین دیلمی، مدیرعامل شرکت تهران ماشین ابزار TMC درباره راهکارهای مدیریت بحران گفت: اگر بنگاه های اقتصادی را به دو گروه سرمایه‌ای و مصرفی تقسیم کنیم خواهیم دید که گروه اول رکود به مراتب بیشتری را تجربه می‌کند. اگر این تقسیم‌بندی بر اساس تولید باشد، بدین صورت که دسته اول دارای سهم دستمزد بالاتری در محصول نهایی باشند و دسته دوم سهم کالای بیشتری در محصول نهایی داشته باشند؛ بالطبع گروه اول فشار بیشتری را تحمل می‌کند.
بانک جهانی برای سال ۹۸-۹۷ رشد اقتصادی ایران را منفی پیش‌بینی کرده است. با توجه به ظاهر امر که تأییدی بر پیش بینی بانک جهانی است؛ چه روشی را باید پیش گرفت؟
آیا باید با تقویت مدیریت بازاریابی سعی در جبران کمبود محصولات کرد (؟) یا باید با توجه به نوع محصول، کالا و خدمات بنگاه، تغییرات اساسی در ساختار مجموعه ایجاد کرد؟
اگر فرض را بر درستی نظریه مطروحه مبنی بر رکود شدید در کالاهای سرمایه بگذاریم باید تخمین و تحلیلی از نیاز و مصرف بازار را در شرایط رکود، به دست آوریم و با توجه به تحلیل به‌دست آمده و موجودی بازار قدم در راه تبلیغات و توسعه بگذاریم.
اگر منابع و مخارج را به سه گروه هزینه، درآمد و تعهدات تقسیم کنیم؛ خواهیم دید آن دسته از بنگاه ها که تعهدات سنگین تری نسبت به درآمدشان در شرایط رکود دارند با مشکلات جدی روبه‌رو خواهند شد و بنگاه‌هایی که تعهد مالی یا اقساط پرداختی ندارند با معضلی به نام سطح نقدینگی مواجه می‌شوند؛ که این مسئله ناشی از کند شدن روال گردش پول و انباشته شدن سرمایه در گردش خواهد بود.
دسته اول ناگزیر به قبول هر نوع سفارش یا قراردادی می شوند و تضمینی برای خروج سلامت از بحران وجود ندارد؛ دسته دوم نیز ناگزیر به خروج سرمایه در گردش و هزینه کردن آن در اموری مانند توسعه زیرساخت‌های بنگاه می‌شوند. عموماً در جوامعی مانند ایران این سرمایه سمت کالاهایی مطمئن‌تر مانند مسکوکات ارز و یا ملک حرکت می‌کند که این امر مجدداً باعث تشدید رکود اقتصادی خواهد شد.
متأسفانه شرایط کنونی اقتصاد کشور تورم همراه با رکود را تجربه می‌کند. ایران در سال‌های ابتدایی دهه ۷۰ شرایط مشابهی را پشت سر گذاشته؛ در سال‌های پس از جنگ عراق، دولت با بدهی قابل‌توجهی روبه‌رو بود و این در حالی بود که درآمدهای ارزی کفاف این بدهی و هزینه‌ها را نمی‌داد لذا دولت ناگزیر به توقف فروش ارز و واردات کالا، به جز در موارد ضروری شد.
بیشتر بخوانید: شرکت تهران ماشین ابزار TMC، قدرت، هدف، دقت
شاید شرایط امروز اقتصادی به بدی آن روزها نباشد؛ ولی همچنان می‌توان امید داشت که با برطرف شدن معضلات و مشکلات گذشته رونق اقتصادی در پس این رکود پیش بیاید، رکودی که طبق پیش‌بینی‌ها حداقل برای دو سال دامن‌گیر اقتصاد کشور خواهد بود.
شاید برخی هم‌اکنون تجربه بالا رفتن سفارش‌ها و درخواست‌ها را داشته باشند که با توجه به رکود بازار امری عجیب به نظر می‌رسد؛ این امر می‌تواند ناشی از پیش بینی های مشتریان مبنی بر مشکلات آینده باشد و بدین معنی است که در پس این رشد، رکودی دیگر انتظار بازار ما را می‌کشد.
با توجه به تحلیل‌های صورت گرفته بهترین پیشنهاد برای بنگاه هایی که دارای ثباتی نسبی هستند؛ این است که با پایین آوردن سطح فعالیت، تولید و فروش، بقای بنگاه را تضمین کنند؛ یا با استفاده از مازاد سرمایه در گردش ایجادشده بستری مناسب برای شکوفایی پیش رو را آماده کنند.
