روش چاپ پارچه متناسب با خاصیت و ذات هر نوع پارچه انتخاب می شود. مثلاً پارچه کتان و نخ با مرکب ری اکتیو چاپ می شود و پیش از چاپ، نیاز به آماده سازی دارد. همچنین پس از چاپ باید فرآیند فیکس یا بخار را طی کند. بنابراین چاپ پارچه های کتانی و نخی نیاز به فضای کار بزرگ و صنعتی دارد. در یک کارگاه کوچک و فضای شهری راه اندازی چاپخانه برای پارچه های کتانی و نخی شاید توجیه نداشته باشد.
همچنین چاپ پیگمنت که مرکب های نسبتاً گران تری لازم دارد، برای بعضی کارها با رنگ های تند و تیز به کار می‌رود ولی برای لباس و روسری کاربرد ندارد. استهلاک ماشین و قطعات و نیاز به آماده سازی پیش از چاپ را نیز باید در نظر داشت.
ابریشم طبیعی (مانند روسری و پارچه لباس) با مرکب اسیدی چاپ می شود. پارچه نایلونی را نیز می توان با مرکب اسیدی چاپ کرد ولی دفع پسماند در این روش، مسئله مهمی است که باید به آن توجه کرد.
چاپ دیسپرس که معمولاً برای چاپ بعضی روسری ها به کار می رود و در بافت پارچه نفوذ می کند، نیز نیازمند آماده سازی پیش از چاپ و تثبیت پس از چاپ است.
همه روش های گفته شده در بالا، چاپ مستقیم هستند، یعنی جوهر مستقیماً روی پارچه می ریزد ولی در روش سابلیمیشن چاپ به صورت غیرمستقیم انجام می شود؛ یعنی ابتدا مرکب روی کاغذ مخصوص چاپ می ریزد و سپس از روی کاغذ به سطح پارچه منتقل می شود.
پارچه های پایه پلی استر که بیشترین سهم را در چاپ پارچه دارند، نیازی به آماده سازی پیش از چاپ و تثبیت پس از چاپ ندارند. بیش از ۹۵ درصد چاپگرهای لارج فرمت در خدمت چاپ پارچه های پایه پلی استر هستند که برای روش سابلیمیشن استفاده می شوند و چاپ آنها به طور غیرمستقیم روی پارچه منتقل می شود.
چاپ سابلیمیشن اقتصادی ترین و سریع ترین روش چاپ پارچه است. در این روش ابتدا تصویر مورد نظر روی کاغذ چاپ می شود سپس این کاغذ روی پارچه قرار گرفته و با کلندر یا پرس گرم و دمای ۲۰۰ درجه سانتی گراد، به پارچه منتقل می شود.
از آنجاکه چاپ سابلیمیشن نیاز به آماده سازی پیش از چاپ و نیز عملیات پس از چاپ ندارد، فضای زیادی را اشغال نمی کند.
از مزایای دیگر این روش، مصرف کم مرکب در مقایسه با دیگر روش های چاپ دیجیتال پارچه است، تنها مسئله در این روش انتخاب پارچه پلی‌استر مناسب است که زیاد تحت تأثیر حرارت قرار نگیرد یا آب نرود. هرچه پارچه بهتری انتخاب شود، کیفیت چاپ و ماندگاری و جلوه آن بهتر خواهد بود.
