بسته‌بندی محصولات و پلاستیک‌های دست اول مورد استفاده در این صنعت امروزه یکی از بزرگترین معضلات موجود در دنیای رشد زباله‌های پلاستیکی شده است و اتخاذ تدابیری برای رفع مشکل ضروری به نظر می‌رسد؛ در سال گذشته آمریکا گام‌های ارزشمندی در این راستا برداشته است.
به گزارش چاپ و نشر آنلاین به نقل از ایمنا، سالی که گذشت دوران بررسی و شمارش شرکت‌هایی بود که با هدف دستیابی به اهداف بسته‌بندی پایدار در سال ۲۰۲۵ در حال تلاش هستند. در کشوری هم‌چون ایالات متحده که سیستم بازیافت بسیار ضعیف عمل می‌کند، قوانین پیشگامانه‌ای برای ترغیب شرکت‌ها به پای‌بندی نسبت به تعهداتشان تدوین شده است، با این حال مسئولین شهری در سرتاسر این کشور اذعان داشته‌اند که با مشکل اساسی زباله‌ها مواجه هستند که در اصل با آسیب‌های زیست‌محیطی سنگینی همراه است؛ البته چنین مشکلی را می‌توان با اتخاذ یک رویکرد مسئولیت مشترک برطرف کرد و حتی علی‌رغم این حقیقت که تداوم شرایط کرونایی همچنان باعث ایجاد اختلال در روند زنجیره تأمین و صنعت بازیافت می‌شد، سال ۲۰۲۱ سال پیشرفت در این زمینه بود.
تصمیم‌گیری برای پلاستیک‌ها در بسته‌بندی محصولات
در سالی که گذشت استفاده از پلاستیک‌های دست اول و استفاده‌نشده در بسته‌بندی‌ها، پس از چندین دهه رشد، به لیست امضاءکنندگان تعهد جهانی “بنیاد الن مک آرتور” افزوده شد و به اوج خود رسید. بنیاد الن مک آرتور یا EMF بنیادی است که در راستای تسریع روند گذار به “اقتصاد دایره‌ای” عمل می‌کند و در این مسیر سعی دارد کسب‌وکارها، دانشگاه‌ها، سیاست‌گذاران و مؤسسات مختلف را برای به‌کارگیری راه‌حل‌های سیستمی در مقیاسی جهانی با یکدیگر بسیج کند.
این تعهد جهانی با همکاری برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد رهبری می‌شود و از طریق آن کسب‌وکارها و دولت‌ها متعهد می‌شود که نحوه تولیدو استفاده مجدد از پلاستیک را تغییر دهند. اقدام اصلی بنیاد از بین بردن اقلام پلاستیکی غیر مورد نیاز، نوآوری برای طراحی پلاستیک‌های موردنیاز به‌صورتی که بازیافت و کمپوست شود و به گردش درآوردن هر آن چیزی است که برای حفظ آن‌ها در اقتصاد و خارج از محیط زیست می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. به عبارتی بنیاد مک آرتور سعی دارد امضاءکنندگان تعهد جهانی را به سمت ساختن اقتصاد دایره‌ای برای پلاستیک سوق دهد و شرکت‌های شناخته‌شده‌ای هم‌چون نستله، کوکاکولا، پپسی‌کو و دو تن از بزرگترین متخصصان مدیریت منابع (وئولیا و سوئز) در آن مشارکت دارند.
در سال ۲۰۲۱ رویکردهای استفاده از و پر کردن مجدد پلاستیک‌ها (هرچند با سرعتی پایین ولی) همواره در آمریکا رو به رشد بوده است و امید آن می‌رود این روند در سال جدید نیز ادامه یابد. در ادامه به معرفی چند مورد از روندهای موجود در این کشور می‌پردازیم.
مسئولیت بیشتر تولید کننده
مسئولیت توسعه‌یافته تولیدکننده (EPR) که مدت‌ها در کانادا و اروپا به کار گرفته می‌شد، سرانجام در سال ۲۰۲۱ به ایالات متحده رسید. در این راستا دو مورد از ایالت‌های آمریکا (مین و اورگن یا اورگان) قوانینی را به تصویب رساندند که تولیدکنندگان را ملزم به کمک مالی برای جمع‌آوری و پردازش بسته‌بندی می‌کرد و بعضی دیگر گام‌هایی برای رسیدن به چنین قوانینی برداشتند.
هر یک از ایالات مین و اورگن با رویکردی متفاوتی اهداف خود را دنبال می‌کنند با این حال در هر دو، شرکت‌هایی که اقدام به فروش کالاهای بسته‌بندی‌شده می‌کنند باید به سازمان مسئولیت تولید (PRO) بپیوندند، هزینه عضویت پرداخت کنند و مقدار و نوع محصولات بسته‌بندی‌شده خود را گزارش دهند. در قانون اورگن که در اواسط سال ۲۰۲۵ به مرحله اجرا گذاشته خواهد شد، همچنین ۲۵ تولیدکننده بزرگ ملزم شده‌اند که به‌طور دوره‌ای اثرات زیست‌محیطی چرخه حیات بخشی از مجموعه خود را ارزیابی و افشا کنند. قانون مین نیز در اواسط سال ۲۰۲۴ اجرایی می‌شود.بسته‌بندی محصولات
قانون اورگن برای کمک به شهرداری‌ها در حل چالش‌های طولانی‌مدت و نقدینگی بسیار مورد نیاز، حدود ۸۲ میلیون دلار در سال، به سیستم بازیافت این ایالت تزریق می‌کند اما درباره کارایی این اقدام در راستای تشویق شرکت‌ها به استفاده از بسته‌بندی‌های سازگارتر با محیط زیست که از سیگنال قیمت پیروی می‌کند اطمینان چندانی داده نشده است. اورگن و مین هر دو بدون توجه به قابل بازیافت بودن یا نبودن بسته‌بندی‌های مورد استفاده خود اقدام به بسته‌بندی محصولاتشان می‌کنند و این امر بسیار اهمیت دارد چراکه موارد غیرقابل بازیافت چالش‌های بسیاری را برای سیستم بازیافت ایجاد می‌کند. بسته بندی محصولات
بیشتر بخوانید: مشارکت Alibaba و Unilever در راه اندازی سیستم جداسازی بسته بندی
تصویب قوانین بیشتر
در سال گذشته کالیفرنیا قانونی پیشگامانه با عنوان “صداقت در برچسب‌گذاری مواد قابل بازیافت” را به تصویب رساند. قوانین مشابهی در نیوجرسی در حال ارائه است و انتظار می‌رود نیویورک نیز از همین روش پیروی کند. بهره‌گیری از این قانون بسیار اهمیت دارد چرا که در بسیاری از موارد خریداران فریب برچسب‌های فریبکارانه‌ای را می‌خورند که روی آن‌ها عناوینی هم‌چون قابل بازیافت یا زیست‌تخریب‌پذیر بودن حک شده است.
طبق قانون تصویب‌شده، تولیدکنندگان دو سال فرصت دارند تا برچسب‌های خود را مطابق با قانون جدید و آنچه که به‌عنوان قابل بازیافت تعریف می‌کند، اصلاح کنند. کالیفرنیا آنچه را که وارد تأسیسات فرآوری می‌شود و آنچه که بسته‌بندی و ارسال می‌گردد، بررسی خواهد کرد.بسته‌بندی محصولات
خارج کردن سموم ازبسته‌بندی محصولات
ماهیت “دایره‌ای” اقتصاد بازیافت ممکن است پتانسیل ورود مواد شیمیایی اضافی به محصولات را داشته باشد و حتی مطالعات اخیر پس از یافتن مقادیر بالایی از عطرها، بازدارنده‌های شعله، حلال‌ها، بیوسیدها (مواد افزودنی ضد میکروبی) و رنگ‌ها در محصولات ساخته شده از مواد بازیافتی هشدار داده‌اند. در همین حال، واشنگتن، کالیفرنیا و مین به فهرست روبه‌رشد ایالت‌هایی پیوستند که قوانینی را برای ممنوعیت یا حذف تدریجی مواد پلی‌فلوروآلکیل (PFAS) در بسته‌بندی مواد غذایی (و سایر محصولات) به تصویب رساندند.بسته‌بندی محصولات
در سطح ملی یک لایحه دو حزبی مطرح شد که استفاده از PFAS را در ظروف غذا ممنوع می‌کند که به دنبال آن ابزارهای جدیدی برای راهنمایی فعالان صنایع غذایی در انتخاب بسته‌بندی ایمن‌تر در حال ظهور است. مرکز بهداشت محیطی و اقدام تولید پاک نیز یک استاندارد گواهی شده GreenScreen را برای ظروف خدمات غذایی منتشر کرد که یک استاندارد ایمنی برای بشقاب‌ها، کاسه‌ها و سایر ظروف یک‌بار مصرف ارائه می‌دهد تا اطمینان حاصل شود که آن‌ها حاوی PFAS یا هزاران ماده شیمیایی سمی دیگر نیستند.
