در سالگرد انتخابات اتحادیه چاپخانه‌داران تهران خبری از تأیید یا ابطال این انتخابات از سوی وزرات صمت نیست؛ این در حالی است که اتحادیه های صنفی سال ها است در حوزه چاپ وجود تشریفاتی داشته اند.
به گزارش چاپ و نشر آنلاین به نقل از خبرگزاری تسنیم، امروز ۱۶ تیر ماه درست یک سال از برگزاری انتخابات هیئت مدیره اتحادیه چاپخانه داران تهران می گذرد؛ انتخاباتی که به دلیل شکایت عده ای از کاندیدا هنوز تأیید نشده است و با وجود اینکه قانوناً وزارت صمت باید ظرف مدت یک ماه تکلیف را مشخص می کرد، هنوز خبری از تأیید یا ابطال آن نیست.
گرچه هیئت مدیره سابق همچنان امور اتحادیه را در دست دارند، اما بر کسی پوشیده نیست که اتحادیه های صنفی چاپ در ایران کمترین مشارکت صنفی را تاکنون داشته اند؛ بنابراین شاید نباید انتظار داشته باشیم هیئت مدیره ای که دوره اش به سر آمده و یک سال اخیر را هم نرم‌نرمک به فعالیت خود ادامه داده است، مطالبات چندانی داشته باشد؛ این در حالی است که صنعت چاپ حداقل در همین یک سال اخیر مشکلاتی داشته که بیش از همه نیازمند پیگیری نهادهای صنفی بوده است.
مشکلاتی از قبیل کمبود مواد اولیه، گرانی موادی چون زینک، کاغذ مرکب و این اواخر الکل. تعدیل نیروهای گسترده، تعطیلی و تغییر کاربری در پی شیوع ویروس کرونا و… از جمله مشکلاتی است که رفع آن ها نیازمند تشکیل کارگروه‌های تخصصی در اتحادیه، پیگیری های دلسوزانه، مذاکرات گسترده در سطح دولت و مجلس و … است. این مشکلات در حالی همچنان در صنف وجود دارد و دستی هم برای باز کردن این گره‌ها نیست که اعضای این صنف حتی نمی توانند پیگیر تأیید یا ابطال انتخابات اتحادیه خود که یک سال پیش انجام شده است، باشند؛ چه برسد به حل مشکلات صنفی.
وضعیت بغرنج صنعت چاپ
بهمن پورمند، عضو هیئت مدیره فعلی اتحادیه چاپخانه داران تهران، در این زمینه ضمن ابراز تأسف از برخورد وزارت صمت با شکایت انجام شده از انتخابات سال گذشته این اتحادیه می گوید: صنعت چاپ در وضعیت نامناسبی قرار دارد، در چاپ هم به مانند عمده فعالیت های اقتصادی کشور سفارشات چندانی وجود ندارد و چاپخانه ها با یک دوم یا یک سوم ظرفیت خود فعال هستند.
وی از گرانی مواد اولیه خبر می دهد و اضافه می کند: در یک سال اخیر، قیمت برخی مواد اولیه مورد نیاز صنعت چاپ دو برابر شده است، طبعاً ما در بسیاری از مواد اولیه وابستگی به واردات داریم و خب با افزایش نرخ ارز قیمت مواد اولیه نیز به همان نسبت بالا می رود.
نایب رئیس اتحادیه چاپخانه داران تهران ادامه می دهد: وضعیت در صنعت چاپ به اندازه ای بغرنج شده است که عده ای از سر ناچاری به فکر فروش ماشین آلات چاپ افتاده اند تا بخشی از هزینه و ضرر و زیان خود را جبران کنند. علاوه بر آن تعدیل نیروی گسترده‌ای نیز رخ داده است و بسیاری از کارگران صنعت چاپ بیکار شده‌اند.
عدم انسجام صنفی آسیب جدی به چاپ وارد کرده است
در این میان جلال ذکایی که در دوره‌ای خود عهده دار دفتر چاپ وزارت ارشاد بوده، معتقد است که مشکلات صنفی در همه صنوف وجود دارد، اما آنچه که مهم است در صنعت چاپ انسجام صنفی وجود ندارد و این از نبود یک اتحادیه قدرتمند و یکپارچه است.
وی می‌گوید:مهمترین نکته ای که صنعت چاپ ما را آزار می‌دهد، عدم انسجام صنفی در مجموعه صنعت چاپ است. این نبود انسجام صنفی آسیب جدی را به مجموعه چاپ وارد کرده است و ما شاهد صداهای مختلف و تفرق در صنعت چاپ هستیم. انسجام و اتفاقی که باید در این صنعت وجود داشته باشد، متأسفانه مشاهده نمی‌شود.
ذکایی ادامه می دهد: در همین تهران حوزه صنعت چاپ اتحادیه ها و انجمن ها و تشکل‌های متعددی دارد، آیا بضاعت ما در این صنعت می‌طلبد که این همه تشکل و تنوع و تکثر وجود داشته باشد و هر کدام ساز خود را بزنند؟ هنوز که هنوز است یک تشکل جامع و سراسری وجود ندارد، یک اتحادیه سراسری نداریم و هر کدام از زاویه دید خود با مشکلات برخورد می‌کنند و متأسفانه راه هم به جایی نمی‌برند؛ در صورتی که اگر این اتحاد نظری و عملی وجود داشته باشد، بسیاری از این مشکلات قابل حل است و شاید اصلاً نیازی به این نباشد که از دولت کمک بخواهیم.
وی بیان می کند: متأسفانه شرایطی پیش آمده که فعالان صنف چاپ تمام انگیزه‌شان این شده است که در رأس امور بنشینند و دغدغه و انگیزه‌ای برای کار کردن ندارند؛ البته شاید یکی از مهمترین دلایل این چنین رخدادهایی رفتار خود صنف باشد. وقتی صنف از هیئت مدیره سؤالی نمی‌پرسد یا مطالبه‌ای نمی‌کند، مسئولان صنف هم خودشان را قائل به پاسخگویی نمی‌دانند. خروجی این نوع رفتار این می‌شود که هر چهار سال انتخاباتی برگزار می‌شود که با تبلیغات، شعارها و بدرفتاری‌های تمام همراه است. حالا هم که انتخابات تایید نشده است.
صنعت چاپ نیز به مانند صنایع دیگر از جمله نشر در سال‌های اخیر با مشکلات بسیاری روبرو بوده است، در دوره‌ای فرسودگی و قدیمی بودن دستگاه‌های چاپ، در دوره‌ای نبود متولی، در دوره‌ای مالیات‌های سنیگن و حالا هم نبود نقدینگی و کمبود سفارشات و بسته‌شدن مرزها و از بین رفتن فرصت‌های صادرات. اما در کنار همه این‌ها صنعت چاپ از یتیمی رنج می‌برد، اگر اتحادیه‌های صنفی چاپ از جمله اتحادیه چاپخانه داران تهران، اتحادیه صحافان، اتحادیه صادرکنندگان و… در سال‌های گذشته کارایی لازم را داشتند، بسیاری از این مشکلات مرتفع می‌شد.
به نظر می‌رسد اتحادیه های صنفی چاپ در سال های اخیر کارکرد خاصی که باری از روی دوش این صنعت بردارد و به عنوان یک نقطه عطف در کارنامه کاری اتحادیه‌های صنفی باشد نداشته اند، در حالیکه در اتحادیه های صنفی نشر در سال های اخیر اقدامات خوبی انجام شده که بخشی از مشکلات چندین ساله این صنف را مرتفع کرده است. سال ها است که اتحادیه های صنفی چاپ در ایران فالش می‌زنند.
بیشتر بخوانید: اتحادیه پیگیر تسهیلات واحدهای چاپی از معاون وزیر کار شد
