احمد ابوالحسنی، رئیس اتحادیه چاپخانه داران تهران در پیامی با تقدیر از اصناف و حضور موثر صنوف در عرصه های مختلف، یکم تیرماه «روز ملی اصناف» را به اصناف، بازاریان و فعالان این عرصه تبریک گفت.
نام گذاری یکم تیرماه به نام روز ملی اصناف، نشان از جایگاه رفیع قدیمی ترین تشکل مدنی و اقتصادی ایران در پویایی فکری و سیاسی جامعه دارد.
اصناف، تشکلی است که بعد از مشروطیت، همانند طبقه ای سیاسی و اقتصادی، نقش ویژه ای را در شکل گیری و پایداری نهضت های آزادی بخش مردمی ایران از جمله انقلاب اسلامی ایفا کرده است.
در واقع این تشکل، در یک صد سال اخیر با تاثیرپذیری از سیاست های دولتی و اوضاع جهانی، به پشتوانه محکم ملت ایران جهت استبداد زدایی از ساختار سیاسی کشور بدل شد.
قدرت و کارکردهای چندگانه اصناف در بسیاری از سیاست های داخلی به اندازه ای وسیع بود که رضاشاه سعی داشت با نظارت بر نظام صنفی، قدرت آن را کاهش دهد.
اما قدرت این تشکل مدنی که برگرفته از پشتوانه مردمی و فهم و درک بالای متولیان آن در هنگامه مواجهه با حوادث داخلی و خارجی بود؛ نه تنها کاهش نیافت بلکه به چراغی پرفروغ در حیات سیاسی ملت ایران تبدیل شد.
اغراق نیست اگر بگوییم؛ اصناف حکم استخوان‌بندی را برای پیکره جامعه ایران دارد که آن را ایستاده و سرپا نگه می دارد.
استخوان بندی و چارچوبی که اگر خمیده و نحیف شود؛ یا مورد بی توجهی و بی مهری قرار گیرد؛ معلوم نیست چه بر سر جامعه ایران خواهد آمد؟
امروز اما به بهانه روز ملی اصناف، می خواهم از این بی مهری ها و بی توجهی ها بگویم که موجب شده به منزلت قدیمی ترین تشکل مدنی ایران خدشه وارد شود. بیراه نیست اگر ریشه این بی مهری ها را متوجه عملکرد ضعیف متولیان و مدیران فعلی اتاق اصناف ایران بدانیم.
مدیرانی که چند وقتی است به آسانی در دنیای خودشان گرفتار شده اند و منافع فردی را بر منافع جمعی ترجیح داده اند. آنان به‌جای اینکه به یاد داشته باشند تنها دلیل وجودشان در اتاق اصناف ایران، خدمت به دیگران است، با خودشان فکر می‌کنند: «اتاق اصناف قلمروی من است و همه‌ی کارها به شیوه‌ی من و در خدمت منافع من، باید انجام شود.»
در واقع عملکرد روسای اتاق موجب شده تا جایگاه اصناف در تصمیم سازیها و تصمیم گیریهای کلان جامعه به اندازه ای کوچک و ناچیز شمرده شود که مسئولان دولتی به بهانه مشغله کاری! رغبتی برای حضور در مراسم روز ملی اصناف نداشته باشند.
حال در چنین شرایطی، که شان و جایگاه اصناف حتی در روزی که به نامش در تقویم ثبت شده مورد تکریم و تبیین قرار نمی گیرد؛ شاهدیم که مدیران اتاق برای بقا و شاید پیگیری منافع شخصی، دیدار با ریاست محترم قوه مقننه در محل مجلس شورای اسلامی را برنامه ریزی می کنند.
پرسش مطرح این است که آیا جایگاه اصناف در حدی نیست که به پشتوانه آن، بتوانید نظر مساعد یکی از سران قوا، برای حضور در مراسم روز ملی اصناف، را جلب کنید؟
به من نگویید مشغله کاری آنها موجب شده تا در این مراسم حاضر نشوند چراکه بنده به عنوان رئیس اتحادیه چاپخانه داران، معاون محترم ریاست جمهوری را متقاعد کردم تا با وجود مشغله زیاد کاری و به پاسداشت جایگاه صنفی چاپ، در مراسم بزرگداشت صنعت چاپ، حضور یابد.
حال چگونه ممکن است تشکل بزرگی همچون اصناف که از پیشینه درخشان و تاثیر گذاری در حیات سیاسی و اقتصادی جامعه ایران به ویژه در پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس برخوردار است، ارزش یک ساعت حضور در روز ملی اصناف را برای مقامات رسمی ایران نداشته باشد؟ اگر چنین چیزی است آیا نباید در درستی نامگذاری یکم تیرماه تردید کرد؟
نکته تامل برانگیز دیگر این است که مسئولان اتاق اصناف ایران حتی در مجاب کردن روسای زیر مجموعه خود نیز برای حضور در مراسم روز ملی اصناف هم توفیقی نداشتند و نتوانستند آنها را زیر سقف اتاق اصناف ایران جمع کنند؟
بیشتر بخوانید: تجلیل از فعالان ستاد تبلیغات اصناف تهران در همایش روز ملی اصناف
این در حالی ست که اتحادیه چاپخانه داران برای پاسداشت صنعت چاپ، بالغ بر ۱۳۰۰ فعال فرهنگی، سیاسی، اقتصادی تهران را دور هم جمع کرد تا به افکار عمومی نشان دهد که صنف چاپ در چه جایگاهی قرار دارد.
سخن گفتن در این باب فراوان است ولی من برای حسن ختام، به این مثل قدیمی اشاره می کنم که می گوید؛ حرمت امامزاده را متولی آن نگه می دارد! بیائیم حرمت اصناف را نگه داریم زیرا از ماست که برماست.
فرارسیدن روز ملی اصناف بر تمامی فعالان صنفی و تلاشگران شریف عرصه کسب و کار مبارک باد.
